با ظهور اسلام، زبان عربی به‌عنوان زبان دین و سیاست، به زبان علمی و تمدن اسلامی تبدیل شد. فتح ایران به وسیله‌ی مسلمانان، موجب شد که اغلب ایرانیان، اسلام و زبان عربی را به‌عنوان دین و زبان جدید و بخشی ...
بیشتر
با ظهور اسلام، زبان عربی به‌عنوان زبان دین و سیاست، به زبان علمی و تمدن اسلامی تبدیل شد. فتح ایران به وسیله‌ی مسلمانان، موجب شد که اغلب ایرانیان، اسلام و زبان عربی را به‌عنوان دین و زبان جدید و بخشی از هویت نوین خود پذیرفته و در تدوین و توسعهی زبان عربی و گسترش دین اسلام نقش مؤثری ایفا نمایند. ایرانیان تازه مسلمان، به خوبی، بین هویت اسلامی و ایرانیِ خود پیوند برقرار کرده و با زبان جهانی اسلام و تمدن اسلامی به نگارش تاریخ روی آوردند. انتقال ویژگیهای هویتی ایرانیان، تنها از طریق نوشتن تاریخ میسر بود و برای آنکه مخاطبان سراسر قلمرو جهانِ اسلام از مرزهای چین تا کوههای پیرنه در فرانسه با آن آشنا شوند، مورخان ایرانی ناگزیر به استفاده از زبان و ادبیات عرب بودند، و همین انعکاس حضور تاریخی و نمایش تجربیات و توان فکری و معنوی، آن چیزی است که ما به‌عنوان ضرورت تلاش و کوشش برای انتقال تاریخ ملی از طریق زبان عربی مورد بحث قرار میدهیم.
گذشته تاریخی همواره بخش مهمی از هویت فردی و اجتماعی محسوب می‌شود و نوع نگارش تاریخ و بینش مورخ نیز به دغدغه‌های او برای حفظ هویت و گذشته‌اش مربوط می‌شود. در این نوشته که با عنوان “تاریخ‌نگاری ایرانی ...
بیشتر
گذشته تاریخی همواره بخش مهمی از هویت فردی و اجتماعی محسوب می‌شود و نوع نگارش تاریخ و بینش مورخ نیز به دغدغه‌های او برای حفظ هویت و گذشته‌اش مربوط می‌شود. در این نوشته که با عنوان “تاریخ‌نگاری ایرانی و هویت ملی” ارائه شده است ضمن بیان چگونگی شکلگیری هویت ایرانی و مؤلفههای اساسی آن و همچنین تحولات و دگرگونیهای تاریخی هویت ایرانی، به نقش تاریخ و اندیشه تاریخ‌نگاری مورخان ایرانی در بازیابی، احیاء، تحول و تداوم هویت ملی ایرانی میپردازیم. در این مبحث به چندگانگی مؤلفهها و پایههای هویت ملی معتقدیم و تاریخ را یکی از پایههای مهم هویت میدانیم. تاریخ تجلیگاه حضور انسان ایرانی است زیرا در تاریخ است که انسان ایرانی با همه آنچه که دارد تجلی مییابد عنصر ایرانی همواره با استمرار و پایداری در عرصه تاریخ حضور داشته و گذشته تاریخی خود را در تاریخ حال و آیندهاش احیاء کرده است. در این مقاله، هویت ایرانی را در اندیشه مورخان ایرانی در سه دورهی متفاوت باستانی، اسلامی و معاصر با توجه به سه مقوله ایرانیت، اسلامیت و تجدد مورد بررسی قرار دادهایم و نوع بینش و نگاه آنان را به هویت نشان دادهایم.
